زندگی روی خط تعادل

یکی از راههایی که خیلی به من کمک می‌کند تا از شخصیت عصبانی فاصله بگیرم و آرام باشم تصور کردن است. همان اوایل که خیلی عصبانی بودم و رفتارهای خشن داشتم شبها قبل از خواب خیلی احساس ناراحتی داشتم و فکر می‌کردم کاش به جای این عکس‌العمل طور دیگری رفتار می‌کردم. کم کم سعی کردم صحنه‌ها را بازسازی کنم یعنی عصبانیت‌های روزانه‌ام را به یاد بیاورم و بعد توی ذهنم چیز بهتری را تصور کنم. یعنی تصور کنم به جای اینکه عصبانی بشوم رفتار عاقلانه و آرام داشته باشم.

من از اتفاقهایی که رخ داده بود شروع کردم  و سعی کردم همه را بازسازی کنم. کم کم رسیدم به موضوعاتی که هنوز اتفاق نیافتاده بود اما در موارد مشابه خیلی عصبانی شده بودم حالا سعی کردم تمرین کنم و توی ذهنم مادر آرامی باشم، همسر آرامی باشم و در یک کلام آرامش داشته باشم. از اینکه دخترم با دو پا می‌پرد توی چاله آب عصبانی نباشم ( چون در هر صورت فایده‌ای ندارد) بلکه هیجانش را درک کنم و خیلی آرام به او توضیح بدهم لباسهایش را کثیف کرده و نباید تکرار کند.